Historia

Pierwsze

wzmianki o Kruszowie (Kruszewie) pochodzą z 1400 roku, kiedy to źródła odnotowują niejakiego Andrzeja Szwedrzecha z Kruszewa. Stąd wywodzi się również podsądek łęczycki w latach 1498 – 1502, później sędzia Jakub Świder herbu „Gryf”. Kolejne notacje dotyczą Mikołaja, Beaty i Anny Kruszewskich z 1497 roku, Wojciecha i Jana Kruszewskich z 1533 roku, co wyraźnie wskazuje, że była to wieś szlachecka.

W XVIII wieku

folwark należał do Tomasza Bogusławskiego herbu „Jastrzębiec”. Później prawdopodobnie jako darowizna, Kruszów znalazł się w rękach zakonu jezuitów, a po jego kasacji trafił pod zarząd skarbu koronnego. Król Stanisław August Poniatowski w roku 1774 nadał dobra kruszowskie pułkownikowi wojsk koronnych, posłowi i chorążemu piotrkowskiemu Michałowi Ostrowskiemu herbu „Korab”.

W roku 1801

Kruszów kupił od Ostrowskiego sędzia ziemski sieradzki Wincenty Kazimierz Krzysztoporski herbu „Nowina”, po którym dziedziczył go Klemens Krzysztoporski.

Nie wiadomo do kogo należał dwór w następnych dziesięcioleciach po upadku powstania listopadowego i styczniowego bo jedno jest pewne że Krzysztoporscy dobra kruszowskie utracili.

Wybuch

II wojny światowej zniweczył gospodarność Kopańskich, ich wysiedlono, a zarządem zajęli się Niemcy. W wyniku powojennej reformy dobra Kruszowskie rozparcelowano, a w dworze znalazła się siedziba Milicji Obywatelskiej a później Zakład Maszyn Rolniczych by przeznaczyć go na przedszkole a następnie na mieszkania dla pracowników. W 1978 zdewastowany dwór nabył Zbigniew Kijewski.